اگر انسان از زمین خارج شود و تصمیم بگیرد در فضا یا روی هرکدام از سیاره‌های دیگر فرزند خود را به‌دنیا آورد، آن نوزاد همانند دیگر نوزادانی نخواهد بود که در سیاره‌ی زمین متولد می‌شوند. به باور اسکات سولومون، زیست‌شناس تکاملی، کودکان فضایی سرهای بزرگ‌تری از کودکان زمینی خواهند داشت.
همان‌طورکه می‌دانیم، نیروی گرانش در خارج از اتمسفر زمین بسیار کمتر است. این مسئله موجب ایجاد مشکلات زیادی هنگام تولد نوزاد در فضا می‌شود. اگرچه روی زمین در بیشتر موارد برای تولد نوزاد به عمل سزارین نیازی نیست، ازآنجاکه نیروی گرانش در فضا وجود ندارد، باید کودکان را در آنجا ازطریق سزارین به‌دنیا آورد. این امر شکل سر نوزاد را تغییر خواهد داد؛ زیرا شکل سر نوزاد تحت‌تأثیر اندازه‌ی مجرای تولد قرار می‌گیرد و چون نوزادان ازطریق سزارین متولد خواهند شد، در فضا، یعنی جایی که گرانشی وجود ندارد، شکل سر نوزادان با نوزادان متولدشده روی زمین اختلاف خواهد داشت. نه‌تنها اندازه‌ی سر بین آن‌ها اختلاف خواهد داشت؛ بلکه کودکان دچار تغییرات دیگری نیز خواهند شد. سولومون می‌گوید رنگ پوست نیز تغییر خواهد کرد.
به‌علت اینکه هیچ حفاظتی دربرابر اشعه‌های کیهانی موجود در فضا وجود ندارد، رنگ پوست کودکان تغییر می‌یابد و رنگ‌دانه‌های پوستی جدید موجب تغییر رنگ پوست می‌شوند. به‌گفته‌ی سولومون، ملانین رنگ‌دانه‌ای است که از ما دربرابر تابش‌هایی نظیر اشعه‌های کیهانی و اشعه‌ی فرابنفش محافظت میکند. ازآنجاکه در فضا هیچ محافظت اتمسفری درمقابل این تابش‌ها وجود ندارد، برای محافظت از پوست درمقابل آن‌ها، به ملانین بیشتری نیاز خواهد بود. درنهایت، این امر به تیرهترشدن رنگ پوست منجر می‌شود؛ چراکه ملانین علت تیرهترشدن رنگ پوست است. البته، این تغییر آهسته خواهد بود و ممکن است قرن‌ها یا هزاران سال به‌طول بینجامد. اگر درنتیجه‌ی این تغییرات رنگ و شکل افراد متفاوت شود، آن‌ها می‌توانند در‌مقایسه‌با افراد متولدشده‌ی روی زمین گونه‌ی دیگری شوند.
استارتاپ‌هایی وجود دارد که در حال برنامه‌ریزی برای تسهیل تولد نخستین نوزاد در فضا هستند. تولد نوزاد در فضا با مشکلات فراوانی همراه است که بر ساختمان بدن او نیز تأثیر می‌گذارد. فضانوردانی که در فضا زندگی می‌کنند، وقتی به زمین برمی‌گردند با مشکلات زیادی رو‌به‌رو می‌شوند.